سفیدک داخلی خیار چیست ؟؟
این بیماری در اکثر مناطق کشت، از اهمیت بالایی برخوردار است. گونه Pseudoperonospora cubensis، عامل بیماری در گیاهان خانواده کدوئیان شامل خیار، طالبی، کدو و خربزه است. سفیدک کرکی کدوئیان در نواحی گرم، حارهای و حتی نواحی نیمه خشک مناطق مدیترانهای، گسترش دارد. ولی خسارت آن در نواحی گرم ومرطوب، بیشتر است.
عامل بیماری در تمامی مراحل رشد، میزبان را آلوده میسازد، اگرچه بیماری تنها قسمتهای هوایی را آلوده میکند، ولی با کاهش سطح فتوسنتز به خصوص در مراحل اولیه رشدمیزبان، موجب کاهش استقرار گیاه و کاهش محصول نیز میگردد. سفیدک داخلی بیماری است که باعث سوختگی شاخ و برگ (بلایت شاخ و برگ) بوتههای خیار میشود. خسارت سفیدک داخلی به بافتهای جوان، برگهای سبز و ترد بیشتر است.
هنگامی که لایهای نازک از آب، روی بافتهای گیاهی قرار گیرد و رطوبت هوا بالا (رطوبت نسبی غالبا بیشتر از 85 درصد باشد) و دما خنک (دمای 15 تا 25 درجه و حداکثر 26/5 درجه سانتیگراد) باشد نه گرم، بیماری به شدت توسعه مییابد. بیماری سفیدک داخلی خیار در مدت کوتاهی خسارت زیادی به مزرعه خیار می زند و اغلب 40 تا 90 درصد شاخ و برگ جوان گیاهان را از بین میبرند. همچنین موجب خسارت سنگین و یا انهدام محصول میشود.
میزان خسارت بستگی به طول دورهی هوای مرطوب و یا سرد دارد. در هوای سرد و مرطوب، کنترل سفید داخلی خیار مشکل است. این بیمارگر هنگامی کنترل میشود که هوا گرم و خشک شود. مناطق خشک معمولا عاری از این بیماری هستند. این بیماری به ویژه در کشتهای گلخانهای و زیر پلاستیک، به دلیل مهیا بودن شرایط محیطی مطلوب، شامل رطوبت بالا، خیس بودن سطح برگها و دمای بین 16 تا 22 درجه سانتیگراد، گسترش زیادی دارد.
سفیدک داخلی خیار را چطور بشناسیم ؟؟
عامل بیماری سفیدک داخلی (یا سفیدک دروغی) در واقع از گروه شبهقارچها است.
اولین علائم این بیماری، پس از خیس شدن سطح برگها ودرجه حرارت کمتر از 18 درجه سانتی گراد، با جوانه زدن اسپورهای این شبهقارچ، در سطح زیرین برگها شروع میگردد.
علائم بیماری در ابتدا با ایجاد نقاط سبز کمرنگ به صورت موزاییکی در پهنه برگ نمایان میشود. سپس، لکههای سبزرنگ به زردی گراییده و به وسیله رگبرگها محدود میشود.
این لکهها ابتدا در برگهای میانی بوته ایجاد و در شرایط مساعد، کل برگهای بوته را آلوده میکند.
پشت برگها ظاهر کرکی به رنگ ارغوانی تیره تا خاکستری روشن دارند که اندام رشد یافته این شبهقارچ میباشند.
با پیشرفت بیماری و توسعه لکهها و اتصال آنها به یکدیگر، کل سطح برگها خشک شده وبه تدریج میریزند.
این بیماری کلیه مراحل رشدی گیاه را تحت تأثیر قرار داده و با از بین بردن اندامهای هوایی، کاهش رشد گیاه را سبب میشود که به دلیل چند چرخهای بودن عامل بیماری و همهگیری سریع آن، عملکرد محصول به شدت افت میکند.
این شبهقارچ در دمای 10 تا 5/26 درجه سانتی گراد میتواند گیاهان را آلوده کند، اما دمای مطلوب برای رشد و گسترش آن 16 تا 18 درجه سانتیگراد میباشد.
در هوای مرطوب، اسپورهای شبهقارچ میتوانند به وسیله باد، لباس و ادوات کشاورزی، گلخانههای مجاور را نیز آلوده کنند.
زمستانگذرانی اسپورهای این شبهقارچ روی بقایای گیاهان میباشد که دیواره ضخیمی به نام اووسپور (Oospore) دارند که میتوانند در سرما و هوای خشک زنده بمانند.
بعداز کشت گیاهان حساس، اسپورها جوانه میزنند و از راه روزنه برگ وارد بافت گیاه میشوند.
سفیدک داخلی روی دمبرگها و ساقه نیز زخمهای دراز، سطحی و زرد مایل به قهوهای ایجاد میکند، اما میوه کمتر تحت تأثیر مستقیم قارچ سفیدک داخلی قرار میگیرد.
البته ممکن است در اثر این بیماری، میوهها قدری کوچک مانده و بدطعم شوند.
آلودگی بوته خیار به سفیدک داخلی در نهایت، ریزش گل، توقف رشد و کاهش شدید عملکرد را در پی خواهد داشت.
تفاوت سفیدک داخلی و سفیدک سطحی:
سفیدک سطحی و سفیدک داخلی دو بیماری بسیار متفاوت هستند که اسم مشترکی دارند.
عامل این دو بیماری نیز کاملاً متفاوت است. از آن جایی که سموم کنترل آنها، متفاوت است، بنابراین تشخیص درست آنها دارای اهمیت بالایی میباشد.
بیماری سفیدک سطحی نیز از مهمترین بیماری گیاهی خانواده کدوییان است که در نواحی معتدل نسبتاً خشک مشاهده میگردد.
نشانههای این بیماری به صورت لکههای سفید پودری شکل روی برگ و ساقه میباشد که به تدریج سطح آن را فرا میگیرد.
عامل بیماری سفیدک سطحی (حقیقی و یا پودری) Erysiphe cichoracearum(فرم غیر جنسی) و Sphaerotheca fuliginea (فرم جنسی) است.
اولین علائم بیماری سفیدک سطحی به صورت لکههای کوچک سفید آردآلود روی برگها و ساقهها میباشد؛ به طوری که به تدریج سطح برگها را پودر سفید تا خاکستری رنگی فرا میگیرد و خیلی زود بیماری گسترش پیدا کرده و طی مدت کوتاهی هردو سطح برگ را فرا میگیرد.
برگهای مبتلا سفید، خشک و شکننده میشوند.
در نهایت این بیماری از طریق کاهش رشد و فتوسنتز منجر به کاهش تعداد و اندازه میوه و کوتاه کردن دوره برداشت شده و منجر به بروز خسارت میگردد.
تفاوت بیماری سفیدک داخلی و لکهزاویهای:
عامل بیماری سفیدک داخلی نوعی شبهقارچ و عامل بیماری لکه زاویهای نوعی باکتری است؛ اما این دو بیماری از نظر علائم ظاهری شباهت زیادی به یکدیگر داشته و گاهی اشتباه تشخیص داده میشوند.
سفیدک داخلی خیار را چطور کنترل کنیم ؟؟
در صورت بروز سفیدک داخلی خیار باید این بیماری را کنترل کنید تا خشارت بیشتری به محصولات کشاورزی شما وارد نکند. در ادامه برخی از راه های کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار را به شما معرفی می کنیم
8 راه کنترل زراعی
1. هنگام کشت اطمینان حاصل کنید، بذر یا نشا عاری از بیماری باشد
2. توسط قارچکشهای موثر در بازار و با مشورت یک گیاهپزشک، اقدام به کنترل شیمیایی کنید
3. در گلخانهها، میتوان دما را افزایش و رطوبت نسبی گلخانه را جهت کنترل بیماری، کاهش داد
4. فاصله بین ردیف و بوته بیشتر در نظر گرفته شود تا جریان هوا به خوبی بین بوتهها جریان داشته باشد
5. اندامهای گیاهی آلوده در زمین زراعی و یا گلخانه را به طور کامل حذف کنید. ترجیحا آنها را در مکانی خارج از مزرعه یا گلخانه، آتش بزنید
6. از استفاده بیرویه از کودهای ازته خودداری کنید. همچنین باید براساس آزمون خاک، از کودهای پتاسه مناسب، جهت افزایش مقاومت گیاه استفاده کرد
7. از آبیاری بیش از حد جلوگیری شود. بهتر است از سیستم آبیاری قطرهای استفاده شود و برای تسریع در خشک شدن، آبیاری در اواخر صبح انجام گیرد
8. استفاده از ارقام مقاوم، کم هزینهترین، سادهترین و مطمئنترین و یکی از موثرترین ابزارهای مبارزه و کنترل بیماریهای گیاهی است که در مرحله اول باید مورد توجه قرار گیرد…….:.
سفیدک داخلی خیار را چطور درمان کنیم ؟؟
در صورت مشاهده علائم بیماری سفیدک داخلی، کنترل شیمیایی و استفاده از قارچکشها بسیار ضروری است. زیرا بیماری سفید داخلی یک بیماری تهاجمی و مخرب است و کنترل این بیماری بدون استفاده از قارچکشها بعید است. قبل از نصب تونل، بوتهها را با قارچکش، سمپاشی کنید و بلافاصله پس از برداشت تونل، استفاده از قارچکش میتواند موثر باشد. در شرایط مرطوب، هر 5 تا 7 روز، یک قارچکش مصرف کنید. زمانی که هوا خشکتر است، فاصله 10 تا 7 روز، میتواند رعایت شود.
پیشنهاد نویسنده: کمبود پتاسیم در خیار
قارچکشهای حفاظتی و سیستمیک برای کنترل بیماری سفیدک داخلی کدوییان، موثر است. ولی اگر شرایط آب و هوایی برای گسترش بیماری مناسب باشد، استفاده از قارچکشهای سیستمیک، عملکرد بهتری دارد. از طرفی استفاده مکرر از قارچکشهای سیستمیک، ممکن است باعث بروز مقاومت در قارچ گردد. بنابراین ترکیب یا تناوب این قارچکشها با قارچکشهای حفاظتی، میتواند موثر باشد.
• جلوگیری از آبیاری شبانه
• عدم کشت متراکم بوتهها، کاهش رطوبت و تهویه مناسب
• مصرف فسفیت پتاسیم به عنوان سم معدنی با غلظت 3 در 1000 لیتر آب.
• مدیریت مصرف کودهای ازته در زمان به وجود آمدن اختلاف دمای شبانه روز
استفاده از قارچکش سفیدک داخلی خیار:
• پروپاموکارپ
• الیت یا فوزیتیل آلومینیوم
• سیدلی تاپ (در خیار گلخانهای)
• کیسرپرو (با غلظت 400 گرم در هکتار)
• اینفینیتو (با غلظت 1/5 تا 2 لیتر در 1000 لیتر آب)
• رانمن (با غلظت 0/4 تا 0/5 لیتر در 1000 لیتر آب)
• اکویشن پرو (با غلظت 0/2 لیتر در 1000 لیتر آب)
• کاربندازیم به صورت تزریقی و کلروتالونیل به صورت برگی در دو مرحله
• نورودوکس به میزان ١ در هزار
• اوروگو به میزان ٧/ در هزار
• اورتیواتاپ به میزان ١ در هزار
از بین سموم موجود در بازار، بهترین سم برای سفیدک دروغی، سمی ست که به سرعت باعث از بین رفتن قارچ عامل بیماری شود. همچنین دوره کارنس کوتاهی داشته باشد .
دفتر مرکزی : تهران ، سعادت آباد ، نبش بلوار دریا
سایت آزمایشگاهی : اسلام شهر ،نظام آباد ، مزرعه آزمایشی دکتر گیاه
دفتر شیراز : دوکوهک ، کوچه لامپ سازی ، گلخانه دکتر گیاه
تلفن : ۰۹۱۲۰۶۰۶۰۵۵